Ο Κήπος των Εσπερίδων έδωσε χρυσούς καρπούς και βρισκόταν στα άκρα της γνωστής γης. έχει βρεθεί μια αναλογία με τη φαινομενικά μυθολογική ιστορία των Εσπερίδων στη τοπωνυμία της Σαρδηνίας: υπάρχει στην πραγματικότητα μια τοποθεσία που ονομάζεται Fruttidoro, που βρίσκεται στην τοποθεσία Capoterra, στη Σαρδηνία. Το Capoterra, από τη Σαρδηνία Caputerra, στη συνέχεια στα λατινικά “Caput Terrae”, είναι το “κεφάλι της Γης”, δηλαδή το ακραίο άκρο που ήταν γνωστό στην αρχαιότητα (Παλαιολιθική / Μεσολιθική, περίπου 11.600 χρόνια πριν, για να έχει μια κατά προσέγγιση ημερομηνία αλλά χρήσιμη για κατανόηση ), ενώ η σημερινή τοποθεσία του Fruttidoro στην Capoterra θα ήταν ο θρυλικός Κήπος των Εσπερίδων. Αυτή η νέα ανακάλυψη δεν έχει ακόμη επικυρωθεί από τους μελετητές, ούτε έχουν πραγματοποιηθεί στρωματογραφίες για τη σχετική αντι-επαλήθευση.
Ο Κήπος των Εσπερίδων βρισκόταν στον Ατλαντικό Ωκεανό (Παλαιολιθική), ο οποίος όπως εξηγείται στο site atlantisfound.it, ήταν η παλαιολιθική/μεσολιθική ονομασία της θάλασσας που περιέβαλλε το νησί που ήταν τότε γη Σαρδηνίας-Κορσο-Ατλάντης. Οι Εσπερίδες Νήσοι πρέπει επομένως να ήταν οι αρχαϊκές ονομασίες με τις οποίες ορίστηκαν η Σαρδηνία και η Κορσική στις χιλιετίες που ακολούθησαν την ημι-βύθιση του γεωλογικού μπλοκ Σαρδηνίας-Κορσικής. Hesperidum Insulae, «Τα νησιά του εσπερινού», γιατί στο ηλιοβασίλεμα, όταν οι Έλληνες κοίταξαν προς τη δύση, πλέοντας προς αυτή την κατεύθυνση από την πιο απομακρυσμένη θέση τους, δηλαδή με μεγάλη πιθανότητα το νησί Ίσκια, είδαν 2 μακρινά νησιά, που σήμερα είναι γνωστά με τα ονόματα της Σαρδηνίας και της Κορσικής, και τα οποία είναι οροπέδια της αναδυόμενης γης του ημιβυθισμένου γεωλογικού μπλοκ Σαρδηνίας-Κορσικής. Ο γλωσσολόγος και γλωτολόγος Massimo Pittau ανέλυσε τη θέση του Κήπου των Εσπερίδων, τοποθετώντας το πιθανώς στη Σαρδηνία και επισημαίνοντας ότι ήταν ακόμα ένας θρύλος· Εγώ, από την άλλη, με την φαλακρή μου άγνοια, προχωρώ παραπέρα και προτείνω ότι δεν είναι θρύλος, αλλά πραγματικός τόπος που βρίσκεται στο Fruttidoro di Capoterra, σύμφωνα με όσα αναφέρει με άλλους όρους ο μύθος. Προφανώς, ένας σοβαρός μελετητής θα πρέπει να μελετήσει όλη την τοπωνυμία της Capoterra και τις κοντινές τοποθεσίες, για να επαληθεύσει τα παλαιότερα ονόματα στα οποία είναι δυνατόν να επιστρέψουμε και αν στο παρελθόν ονομάζονταν με άλλους τρόπους. Σε κάθε περίπτωση, μια καλή ανάλυση βασισμένη στη δορυφορική αρχαιολογία θα ήταν σκόπιμη, για να αναδείξει πολύ αρχαίους οικισμούς, Μεσολιθικής ή Νεολιθικής, που υπάρχουν στην τοποθεσία ή ΚΑΤΩ από την τοποθεσία (διότι πιθανότατα μέχρι τώρα θα έχουν βυθιστεί από τα επάλληλα στρώματα κατά τη διάρκεια των χιλιετιών ). Ακολουθώντας αυτές τις ερμηνείες, μπορούμε να αναλύσουμε άλλες πτυχές της μυθολογίας: Ο Τέτι ήταν Σαρδηνός. Ο Πηλέας παντρεύτηκε μια Σαρδηνία, αλλά οι Έλληνες τους αποκαλούσαν «νύμφες της θάλασσας». Ο κήπος των Εσπερίδων βρίσκεται στο Fruttidoro di Capoterra, στη Σαρδηνία, ανάμεσα στα βουνά Atlas, δηλαδή τα βουνά Sulcis, και τον Παλαιολιθικό Ατλαντικό Ωκεανό, δηλαδή τη σημερινή Μεσόγειο. Τέτι ήταν το επώνυμο της πόλης της Σαρδηνίας που εξακολουθεί να ονομάζεται Τέτι σήμερα. Το κυνήγι αγριόχοιρου γινόταν επομένως στη Σαρδηνία: αυτή η χρήση εξακολουθεί να υπάρχει. Ξαναδιαβάζοντας τον μύθο σε αυτό το κλειδί, κάθε κομμάτι μπαίνει στη θέση του και όλες αυτές οι ιστορίες αρχίζουν να αποκτούν μια απολύτως λογική αίσθηση. Στην Παλαιολιθική εποχή, ο ωκεανός της Ατλαντίδας, ή ο Ατλαντικός Ωκεανός, ήταν το όνομα που προσδιόριζε τμήμα της σημερινής Μεσογείου, όπως στην παρακάτω εικόνα
Με ανοιχτό πράσινο είναι δυνατό να δει κανείς ολόκληρο το τμήμα του οικοπέδου της Σαρδηνίας της Κορσικής που βυθίστηκε γύρω στο 9600 π.Χ. από μια γεωλογική καταστροφή, που περιγράφεται επίσης ακριβώς στον Τίμαιο, που είναι ακριβώς ένα κείμενο όχι μόνο για την κοσμολογία, αλλά και για την αστρονομική γεωγραφία, τη γεωγραφία και γεωλογία.
Επειδή όμως στην ιστορική περίοδο, υπό τους Ρωμαίους, ο Ατλαντικός Ωκεανός ονομαζόταν Mare Nostrum, η παλαιολιθική ονοματολογία είχε πλέον εξαφανιστεί από τα περισσότερα κείμενα. Ωστόσο, πολλοί μελετητές και αρχαία κείμενα ανέφεραν ακόμη τη λέξη Ατλαντικός Ωκεανός. Αργότερα, ονομάστηκε Μεσόγειος, για την οποία οι μελετητές/επιστήμονες των τελευταίων 2000 περίπου ετών επικεντρώθηκαν στην αναζήτηση του νησιού της Ατλαντίδας, δηλαδή του γεωλογικού μπλοκ Σαρδηνίας-Κορσικής που ήταν ημιβυθισμένο το 9600 π.Χ., σε λάθος τόπος: γι’ αυτό κανείς δεν βρήκε ποτέ.